– ZMP jest organizacją, która wypełnia wszystkie nasze oczekiwania. Dzisiaj samorządy, które nie do końca są głaskane po głowie przez panujących w tym kraju muszą tworzyć silną organizację, która da im możliwość wspólnego, korzystnego dla samorządu miejskiego działania. (..) Musimy funkcjonować w stowarzyszeniu, które da nam gwarancję wsparcia w sytuacjach trudnych. Szukamy jednego, silnego partnera, który pozwoli nam uzyskać efekty takie, jakich oczekujemy – mówił burmistrz Łęczycy Paweł Kulesza podczas sesji Rady Miasta, podczas której radni zadecydowali o przyłączeniu do Związku Miast Polskich.

Łęczyca jest miastem położonym w samym centrum Polski, w północnej części województwa łódzkiego. Ze względu na unikalną kilkusetletnią tradycję, Łęczyca nazywana jest miastem królewskim.

Głównym celem rozwoju Łęczycy zapisanym w Strategii rozwoju miasta jest rozwój turystyki polegający na wykorzystaniu zarówno bogactwa historyczno – kulturowego, jak również walorów naturalnych. Kolejny cel strategiczny to rozwój przedsiębiorczości, związany częściowo z rozwojem turystyki oraz z wykorzystaniem potencjału przedsiębiorczości mieszkańców oraz występowania na terenie miasta Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE). „Oba powyższe cele stanowią filary strategii Miasta i będą decydowały o jego przyszłym, dynamicznym rozwoju” – czytamy w Strategii na lata 2013-20. Ostatni cel strategiczny ukierunkowany jest na likwidowanie barier i ograniczeń głownie poprzez rozwój infrastruktury lokalnej.

Swoją nazwę (Łęczyca - „miejsce wśród łąk”) miejscowość zawdzięcza prawdopodobnie charakterystycznemu położeniu wynikającemu z rzeźby terenu, systemu wód powierzchniowych oraz występującej tam roślinności. Na lokalizację miasta w obecnym obszarze miały wpływ przebiegające tamtędy ważne szlaki komunikacyjne, których rozwój przyczynił się do osadnictwa na pobliskim terenie (gród obronny).

Historia Łęczycy sięga VI wieku, gdy w niedalekiej okolicy obecnego miasta powstał gród w Tumie. Pierwsze wzmianki o samej Łęczycy, nazywanej z łacińskiego Lancicia, datuje się na rok 1136. Łęczyca prawa miejskie otrzymała przed 1267 rokiem i stała się stolicą księstwa łęczyckiego. Przez kolejne stulecia miasto rozwijało się prężnie jako ośrodek handlowy i rzemieślniczy.

Mało kto dziś pamięta, że w życiu społecznym Łęczycy niezwykle istotną rolę odegrało górnictwo rud żelaza. Łęczyckie Zakłady Górnicze mające swój początek w 1955 roku, na przestrzeni lat miały ogromny wkład w rozwój miasta, będąc największym w rejonie zakładem, zatrudniającym 1500 pracowników. Łęczyckie Zagłębie Rud Żelaza, gdzie wydobywano syderyt (minerał wykorzystywany głównie jako ruda żelaza), funkcjonowało do 1992 roku.

Najsłynniejszym zabytkiem Łęczycy jest Zamek Królewski. Wzniesiony został w połowie XIV stulecia w czasach panowania Kazimierza Wielkiego, jako jedno z ogniw obrony przed rosnącą potęgą państwa krzyżackiego. Zamek w okresie swojej świetności był miejscem czasowego pobytu królów. Władcami, którzy najczęściej przebywali w łęczyckim zamku byli Władysław Jagiełło i Kazimierz Jagiellończyk. To tutaj właśnie, w 1409 roku na Zamku w Łęczycy król Wł. Jagiełło podjął decyzję o pomocy Litwie w wojnie z Zakonem Krzyżackim. Rok później pod Łęczycą gromadziły się chorągwie ziem Wielkopolski i stąd wyruszyły na bitwę pod Grunwaldem.

Ciekawym miejscem przynoszącym Łęczycy sławę, jest dawny klasztor dominikanów, bardziej obecnie znany jako byłe więzienie. Władze pruskie zajęły budowle dominikańskie i w 1801 roku utworzyły tu więzienie, które działało do 2006 roku. Z historią łęczyckiego więzienia łączą się postaci, m.in.: Władysława Gomułki, przedwojennego działacza komunistycznego, I sekretarza PZPR w latach 1956 -1970 czy Władysława Frasyniuka, czołowego działacza „Solidarności” i przewodniczącego „Unii Wolności“.

(epe)

Zdjęcia: leczyca.info.pl