„Miasto to coś więcej niż budynki. […] jego odporność może zależeć od jego mieszkańców.” (Thomas J. Campanella and David R. Godschalk, 2011)

Czas kryzysu spowodowanego pandemią nie był jedynie okresem ograniczenia aktywności społecznej i ekonomicznej w miastach. Narodziło się wówczas wiele inicjatyw miejskich. Kryzys i związane z nim ograniczenia wymusiły na władzach miast przyspieszenie wdrażania innowacji i rozwiązań, między innymi w zakresie cyfryzacji, zagospodarowania przestrzennego, świadczenia usług publicznych. Spowodowały uważniejsze spojrzenie na kwestię ochrony środowiska i dostępności do infrastruktury błękitno – zielonej. Drastycznie ograniczona mobilność sprawiła, że pandemia była testem potencjału drzemiącego wewnątrz miast, w ich układzie, zasobach niematerialnych, w przedsiębiorstwach i organizacjach zlokalizowanych na ich terenie, ale przede wszystkim w ludziach. Wyzwoliła indywidualną zaradność w obszarze pracy zarobkowej, edukacji dzieci i młodzieży, spędzania wolnego czasu i rozwoju osobistego. Należało nagle przeorganizować życie oparte na bezpośrednich kontaktach, ograniczyć spotkania i przejazdy, czasem też produkcję przemysłową. Czas pandemii zweryfikował także kompletność funkcjonalną okolic, w których mieszkamy i domostw, w których przebywamy. Wreszcie, czas ten był okresem intensywnych, często także innowacyjnych działań samopomocowych, w których internet i technologie mobilne odegrały niebagatelną rolę.

Które miasta najlepiej poradziły sobie z przetrwaniem tego okresu i jakie czynniki sprawiały, że tkanka miejska mogła funkcjonować w miarę prawidłowo? Jaka była rola kapitału społecznego, siły i zróżnicowania lokalnej gospodarki, rozwiązań urbanistycznych, nowych mediów, technologii zdalnej pracy i wreszcie władz samorządowych? Które rozwiązania, często wprowadzone ad hoc, sprawdziły się i z powodzeniem wpisały się w dalsze funkcjonowanie miast? Czy są one przesłanką rodzących się trendów rozwojowych miejskiego świata? Na ile pandemia zmieniła, a na ile wzmocniła potrzebę wdrażania dyskutowanych od dawna narzędzi zrównoważonej urbanizacji? Proponowane obszary tematyczne, w których przedstawione zostaną najciekawsze, wdrożone, przetestowane lub zaplanowane rozwiązania z zagranicy i kraju:

I. Miasto 15 minutowe (zmiany w funkcjonowaniu instytucji miejskich, środowisko, przestrzeń, architektura, zieleń, rozwiązania transportowe jako układ umożliwiający pieszy dostęp do codziennych usług w okolicy miejsca zamieszkania, ograniczający konieczność mobilności, przeciwdziałający monokulturze dzielnic oraz procesom suburbanizacji, a także sprzyjający rozwojowi związków z miastem i relacji sąsiedzkich)

II. Priorytety rozwoju miast po koronawirusie (zmiany w sposobie myślenia o rozwoju miasta widoczne w przeobrażeniach instytucji publicznych oraz sposobie działania społeczności lokalnych, a także nowe wskaźniki jakości życia w mieście, odpowiadające założeniom zielonej gospodarki oraz ograniczonej konsumpcji).

III. Społeczność lokalna jako źródło miejskiej odporności (mechanizmy instytucjonalnego wspierania pomysłowości i zaradności mieszkańców będącej kluczowym czynnikiem pozwalającym przetrwać w obliczu kryzysów i napięć i umożliwiającej adaptację do zmieniających się warunków życia w mieście).

Do zobaczenia 13 i 14 października 2021!

Rejestracja - TUTAJ.

Więcej informacji